Over de VGW
VRIJZINNIGEN Vrijzinnigen zijn op zoek. Naar zichzelf, naar de wereld, naar anderen en naar het goddelijke. De vragen die zij zich stellen zijn: Wie ben ik, wie zijn wij? Waar gaan we heen? Waar leven we voor? Vrijzinnigen hebben een open, kritische, tolerante, vrije houding naar de samenleving, haar ontstaan en de toekomst. Vrijzinnigen proberen betrokken en bewust te leven en zoeken naar hun persoonlijke beleving van de zin van hun bestaan. Vrijzinnigen zijn bij uitstek toegerust om hedendaagse zingevingsvraagstukken op te lossen. Vraagstukken omtrent vervuiling en opwarming van de aarde, verdeling van rijkdom en armoede, exploitatie van grondstoffen, economische en geopolitieke problemen.
VIEREN Kom eens kennismaken in één van onze vieringen of bijeenkomsten. Vrijzinnigen Westerkwartier is landelijk verbonden met: de Vereniging van Vrijzinnige Protestanten (binnen de PKN) Vrijzinnigen Nederland (voorheen Vrijzinnige Geloofsgemeenschap NPB) Vrijzinnigen Westerkwartier is provinciaal verbonden met: Vereniging van Vrijzinnige Protestanten Groningen
Februari 2023 Over onze nieuwe voorganger Christine Schlette
Na de drukbezochte dienst van 15 januari, die een afscheid van Helene Westerik was en een start met mij, ben ik nu officieel jullie nieuwe voorganger. Inmiddels zitten er een paar vieringen op. En begint het al een beetje te wennen. Ik vind het inspirerend om met jullie op weg te gaan.
Om jullie te leren kennen met jullie leuke kanten en vast ook minder leuke kanten. En dat jullie mij gaan leren kennen met mijn mooie dingen en zeker ook rare dingen. En om thuis te raken in de vrijzinnige wereld, die toch een tikje anders dan is dan de doopsgezinde wereld die ik goed ken en waar ik altijd predikant ben geweest.
Ik ben m’n hele leven dominee. Ging na de middelbare school theologie studeren in Amsterdam. Niet omdat ik nou zo gelovig ben. Wel omdat het zo’n rijke studie is die goed bij me past. en het werk als predikant ook, zo bleek een paar jaar later. Ik ben toen beroepen in Amsterdam. En zo’n 15 jaar later in Haarlem. .
Ik houd van zoiets als een geloofsgemeenschap met alles wat daarbij komt kijken. Mensen die samen komen om inspiratie op te doen voor hun leven. De muziek, de (bijbel)teksten en de ontmoetingen, hoopvolle tegenstemmen in een wereld die gedomineerd wordt door angst, meningen en vooroordelen. Als iets helpt om je weg te vinden in het leven en wie weet tot bloei te komen, dan is het wel dat je het niet alleen hoeft te doen.
Zo’n tien jaar geleden vanuit het drukke westen naar het ruimtelijke Friesland verhuist. Komt eigenlijk door mijn echtgenoot Maurits Stakenburg, die had voorspeld dat ik me hier/daar lekker zou voelen. Klopt. We genieten van onze honden, katten, kippen en de enorme (vind ik) tuin, waar het hele jaar door wat te doen en te zien is. Met veel fruitbomen ook, een boomgaard bijna. We genieten van het ingebed zijn in een dorpsgemeenschap..
Trots om in het dorp te wonen en in de kerk gewerkt te hebben waar ooit de eerste vrouwelijke predikant van Nederland heeft gestaan, Anne Zernike. Haar man, de schilder Jan Mankes, heeft werk hangen in Belvédère. Het museum dat bij mij om de hoek is. Ik ben vrijwilliger in dat museum. Inspirerende plek.
Samen met een rooms-katholieke vriendin doen we een project: “In de boomgaard”. Regelmatig met een groep – overal vandaan – bij elkaar komen. Over zingeving praten. Over leuk oud worden. We behandelen filosofen, psychiaters en mystici. We kijken films. Lezen romans en gedichten. .
Ja, dat zal blijven. Het zoeken naar zingeving en waardig leven in samenspraak. En het lijkt me heerlijk om daarin ook met jullie op te trekken. Luisteren naar waar verlangen naar uitgaat. Aangever te zijn van kennis die raakt en inspireert. Misschien moet ik erbij vertellen dat ik niet houd van de les gelezen te krijgen. en ook niet van zelf een ander voorschrijven wat íe moet doen. Zo zal ik ook nooit de bijbel moralistisch uitleggen. .
Ik houd wel van samen zoeken. En van ruimte krijgen/geven/nemen om te zoeken en te experimenteren.
Tot slot iets over mijn gezinssituatie: Ik ben de oudste thuis en heb drie broers, Inmiddels twee volwassen dochters en een kleinzoon.
De oudste dochter woont in Amsterdam en geeft Nederlands op een MBO. Zij heeft een zoon van 15 jaar. De jongste dochter woont in Australië en doet daar wetenschappelijk onderzoek. Mijn man Maurits is met pensioen.
Hartelijke groet en hopelijk tot ziens van
Christine
